De matchmaking verloopt sneller dan verwacht en binnen enkele tellen zweeft mijn Warlock als vanouds over het virtuele slagveld. Nog geen halve minuut later ben ik al meerdere malen omgelegd met een shotgun en sniper. Na een kansloze pot besluit ik de game naast mij neer te leggen. Ik mis mijn Fireteam en kan niet wachten tot we herenigd zijn.
We’re gettin' the band back together
Vanaf 2014 was Destiny namelijk een nieuwe ontmoetingsplaats voor veel spelers. Voor mij persoonlijk werd het vaste prik om gezamenlijk met een vast groepje vrienden de wekelijkse Nightfall te spelen, Trials of Osiris foutloos te doorlopen of de legendarische Raids te voltooien. De meeste leden van ons Fireteam wonen niet meer bij elkaar in de buurt, waardoor dit de ideale manier is om met elkaar in contact te blijven. Dit is dan ook de voornaamste reden dat ik zo heb uitgekeken naar Destiny 2.
Voor gamers zonder een vaste vriendengroep was de game minder spectaculair. Veel van de content was namelijk bedoeld voor groepen van drie of meer spelers. Voor de Raid was het bijvoorbeeld vereist om met zes man aan de startlijn te verschijnen. Zonde, want daarmee mis je meteen het beste van wat Destiny te bieden heeft. Ook het verhaal was niet om over naar huis te schrijven en bestond uit losse stukjes die je zelf een plek moest geven binnen het universum. Uitbreidingen moesten ervoor zorgen dat het verhaal weer vorm kreeg, maar werden door spelers meer gezien als het bijschaven van een afgeleverd product en dat is net als in de kunstwereld ‘not done’.
The Red War
Destiny 2 doet dat allemaal een stuk beter. De verhaallijn is dit keer voor je uitgestippeld waardoor de game je aan de hand meeneemt en duidelijk onderscheid maakt tussen zijmissie en hoofdverhaal. Bovendien wordt het verhaal nu extra aangekleed met passende en cinematische tussenfilmpjes.
Ondanks dat het verhaal van de oorspronkelijke game niet geheel duidelijk was, bouwt Destiny 2 wel voort op dat onstabiele verhaal. De Traveler, die grote witte bal in de lucht, voorziet Guardians en hun Ghost van Light. Zonder deze vorm van energie zijn alle Guardians niet in staat om de Traveler en de inwoners van de aarde te beschermen. Light zorgt er ook voor dat Ghosts hun Guardians kunnen reviven. De traveler is dus van cruciaal belang voor het voortbestaan van de mensheid.
Jarenlang proberen buitenaardse groepen de kracht van de Traveler in hun bezit te krijgen, maar zonder succes. Tot de Red Legion onder leiding van opperbevelhebber Ghaul de satellieten van de Vanguard uitschakelt en een verrassingsaanval uitvoert. Uit het niets verschijnen er duizenden schepen die het voorzien hebben op de Traveler. De aanval verloopt succesvol voor de Red Legion. De Traveler wordt gegijzeld en vastgeketend, Guardians worden afgesloten van de Travelers energiebron en verliezen hun Ghost en krachten. De Red Legion is aan de macht, waarna de overgebleven leden van de Vanguard en resterende Guardians vluchten.
Hemellichamen met een identiteit
In de daaropvolgende missies is het je taak om een sprankje Light te bemachtigen, de Vanguard weer bij elkaar te krijgen en de Traveler te bevrijden. Het hoofdverhaal, wat circa tien uur duurt, brengt je als vanouds naar vrijwel alle nieuwe planeten en gebieden. Het ontdekken van hemellichamen als Nessus en Titan is een taak op zich. Niet alleen zijn ze groter dan je gewend bent, ook de vormgeving is bijzonder fraai. Zo kleurt de zon op Nessus prachtig groen en de bladeren van de bomen kleuren hier herfst-rood. Titan daarentegen biedt een omgeving van aaneengesloten boorplatformen. Verder zijn de hemellichamen ieder voorzien van eigen gameplay-elementen en een factie die daar overheerst. Na het Halo-universum laat Bungie eens te meer zien dat zij heer en meester zijn in het bedenken en uitwerken van buitenaardse werelden. Ik heb mezelf meerdere malen verloren in de omgeving en alles wat er gebeurt in de spelwereld.
Zoals gezegd duurt de campagne circa tien uur, en zijn de missies binnen dit tijdsbestek al een stuk gevarieerder dan we gewend zijn. Naast het afschieten van heel veel Cabal-, Vex-, Hive-, en Fallen-vijanden zijn er ook missies met voertuigen, zoals een tank. Een welkome afwisseling en niet minder lastig. Hoewel de campagne alleen bestaat uit het verhaal tussen de Traveler en de Red Legion, zijn er daaromheen ook nog tal van andere activiteiten en zijmissies. Dit is dan ook een groot pluspunt ten opzichte van het eerste deel. De game daagt je uit en beloont de speler voor het voltooien van zijmissies. Zo zijn er diverse wapens te verkrijgen door missies buiten de campagne te voltooien. Het grote aantal activiteiten zorgt er dan ook voor dat er altijd wel iets te doen is en biedt een reden om de game weer voor een paar uur aan te slingeren.
Altijd wat te beleven
Het mooie aan de zijmissies is dat deze allemaal in relatie staan tot de campagne of de wereld om je heen. Campagne-missies worden niet langer herkauwd tot je er ziek van wordt, maar maken juist plaats voor extra verhaallijnen. Zeker als je geïnteresseerd bent in de ‘lore’ van Destiny is het spelen van zijmissies een verademing. Het is dan ook aannemelijk dat Bungie hiervoor heeft afgekeken bij games als Mass Effect, wie zal het zeggen? Veel vragen over vijanden als de Vex, Fallen, Hive en Cabal worden op een subtiele en interessante manier uit de doeken gedaan. Oude vijanden met een nieuwe uitrusting of wapen moeten helaas wel het gebrek aan een nieuw ras opvullen, dat is dan ook een van de grootste kritiekpunten.
De vernieuwde Public Events zijn een aangename afwisseling. Dit zijn opdrachten die regelmatig op de verschillende hemellichamen opduiken. Vaak duurt zo’n opdracht een kleine vijf minuten en word je vanzelf ondersteund door medespelers. Voltooi je een Public Event dan ontvang je direct loot. Dit alles uiteraard onder het genot van de perfecte soundtrack. Geen simpel achtergrondmuziekje, maar een gebalanceerde mix tussen klassiek, opera en een vleugje up-tempo-geluiden.
Minder werken, meer spelen
Als speler krijg je dan ook meer het gevoel dat je beloond wordt voor de activiteiten die je onderneemt. Dit kan in de vorm van loot zijn, maar ook door middel van munten die je later weer kan inwisselen voor uitrusting. Zoals je wellicht gewend bent is de loot vele malen belangrijker dan de level-cap van 20. Hoewel je in Destiny 2 dus nog steeds moet grinden voor de beste uitrusting voelt het nooit als ‘werken’, zoals dat voorheen wel het geval was. Het tempo waarin je legendarische wapens en uitrusting vrijspeelt is omhoog gegaan en zo ook de snelheid waarmee je progressie maakt. Daarnaast maakt de game nu gebruik van Milestones, specifieke opdrachten zoals het voltooien van een aantal public events of de Nightfall, om de speler vervolgens te belonen met een flinke upgrade.
Dat hogere tempo wordt nog eens extra ondersteund door het nieuwe fast-travelsysteem. Voorheen was het zo dat je altijd op hetzelfde punt op een planeet zou landen. Vervolgens pakte je een Sparrow en vloog je naar je eindbestemming die vaak enkele minuten verderop lag. Destiny 2 biedt de speler nu enkele punten, verspreid over de planeet, waar je middels een fast-travelsysteem moeiteloos naartoe kan reizen.
End-game
Wanneer je klaar bent met het hoofdverhaal, dan is er natuurlijk nog genoeg te beleven. Hierbij kan je denken aan Strikes, Nightfall Strikes, Crucible, Trials of the Nine en de voorbereiding voor de Leviathan Raid.
Laten we beginnen bij de (Nightfall) Strikes, dit zijn speciale (langere) missies die je in een groep van drie spelers kan doorlopen. Dit kan een deel zijn uit de campagne, maar is vaker een losstaande missie. Aan het eind van iedere Strike ontvang je vanzelfsprekend loot en ‘tokens’ die je helpen klaar te stomen voor de Raid. De Nightfall Strikes zijn vaak moeilijker gemaakte strikes met een extra twist. Denk aan een tijdslimiet of een bepaalde handicap. Niet alleen zijn deze enorm vermakelijk om te spelen, maar enorm bevredigend wanneer je de eindstreep haalt. Heb ik al verteld dat je ook hier weer loot voor ontvangt?
De Crucible is de benaming voor de multiplayer-arena van Destiny. Hier vechten Guardians tegen elkaar om hun vaardigheden te trainen. De modi zijn vrijwel hetzelfde als het voorgaande deel en vergelijkbaar met het gros van de shooters. De grootste wijziging is de grootte van de teams. Deze is teruggebracht naar 4v4. Hiermee ligt het tempo en de intensiteit van de potjes een stuk hoger. Een groot nadeel van de Crucible is dat je geen keuze krijgt in welke spelmodus je wilt spelen. Ben je meer van Team Deathmatch of Domination, dan kan het zomaar zijn dat je daar eerst vier keer een andere spelmodi voor moet spelen. Een gemiste kans, want hierdoor is de Crucible een stuk minder in trek.
Guided Games
Wanneer je geen vaste vriendengroep hebt die Destiny 2 speelt, dan kan ik begrijpen dat de game minder tot zijn recht komt. Bungie zelf heeft ook aangegeven dat dit de reden is dat veel spelers al afhaken voordat ze het beste van de game hebben gezien. Daarom kan je nu door middel van Guided Games een groepje vormen met andere spelers om vervolgens gezamenlijk de Nightfall Strike of de Raid te doorlopen. Inmiddels is deze functie voor iedereen beschikbaar en werkt het prima. De wachttijden bij Guided Games lijken wel sterk te wisselen. Het is in ieder geval een oplossing voor het probleem dat veel solospelers ondervonden.
Leviathan Raid
Toch blijft Destiny 2 het beste wanneer je het met vrienden speelt. Niet alleen verloopt de communicatie en daarmee het samenspel beter, je maakt herinneringen die je niet snel zal vergeten en waaraan je elkaar nog jaren zal herinneren. De Leviathan Raid is daar een goed voorbeeld van, een enorme opgave waar Bungie zichtbaar veel tijd en moeite in heeft gestoken. Vanaf het moment dat je het Cabal-achtige fort betreedt weet je niet waar je moet kijken. Het toneel van deze Raid ziet er prachtig en mysterieus uit. Ondanks dat de Raid garant staat voor vloeken en frustratie is er niets spectaculairder dan samen puzzels ontrafelen en de Cabal een kopje kleiner te maken. Het is een doel waar je gezamenlijk naartoe werkt en de perfecte voorlopige afsluiting van Destiny 2.
Conclusie
Noem het Destiny 2.0 of een stuk DLC: wie een compleet andere game verwacht komt bedrogen uit. Bungie bouwt voort op hetgeen zij in 2014 reeds hebben neergezet. De game is dan ook in ieder opzicht een stuk completer dan zijn voorganger. Bungie laat wederom zien heer en meester te zijn in het neerzetten van een interplanetaire oorlog. Een oorlog waar ik maar al te graag deel van uitmaak. De game schiet net als het eerste deel heerlijk weg en is ook in grafisch opzicht wel vergelijkbaar. De grootste verbetering is terug te vinden in het verhaal, dat daadwerkelijk aanwezig is en de levendige hemellichamen die dit alles begeleiden. Voor nieuwe spelers zal de game zonder twijfel een stuk duidelijker en gebruiksvriendelijker zijn en minder aanvoelen als een puzzel op zich. Voor de gevestigde speler zal het meer voelen als een nieuw begin en uitstekend vervolg.
Deze review is geschreven door Daniel Verkerk.
Oordeel Destiny 2 (XboxOne)
- Graphics
85 - Gameplay
90 - Originality 80
- Sound 95
- Replay 90
- Eindcijfer 89
2167 )
06-10-2017 00:14
4)
06-10-2017 10:26
