Volg ons op Facebook Abonneer op onze RSS
Sword Art Online: Hollow Realization (PS4)
65 100 1

Review Sword Art Online: Hollow Realization (PS4)

Het lijkt eigentijds, een manga/anime waarin gamers liever leven in een Virtual Reality-MMO dan in de echte wereld. Hier moet wel een bijzondere game van te maken zijn, toch? Zeker met de opkomst van echte VR-headsets. Helaas moeten we het nog even doen met klassieke gametechnologie in de vorm van een PS4 of PS Vita. De Sword Art Online-games laten je namelijk niet zelf een MMO of VR-wereld induiken, maar vertellen het verhaal van Kirito en zijn online vrienden uit de manga/anime, in een alternatieve tijdslijn.

Traumaverwerking
Ergens is dat maar beter ook, het ijzersterke eerste seizoen van de anime had namelijk een nogal gruwelijk thema. Personages die Sword Art Online speelden konden niet ontsnappen aan een verschikkelijke versie van ‘permadeath’ en stierven niet alleen in het spel, maar ook in de echte wereld. In de anime weten een paar overlevenden toch weer uit te loggen en verlaten ze de duivelse server die Aincrad heet voor een veiliger soort MMO. Toch wil je als SAO-fan stiekem zelf eens meemaken hoe het is om in die wereld te zitten. In Hollow Realization keren Kirito en wat medeveteranen gelukkig terug naar een veilige remake van Aincrad, genaamd Ainground.



Aincrad ≠ Ainground

In eerste instantie is het tof om als Kirito en met maatjes als Asuna, Leafa en Sinon in een soort van nostalgische trip Ainground te verkennen. Voor nieuwkomers is het nog aardig te volgen, doordat er soms een optie langskomt in een gesprek om herinneringen op te halen. Deze dienen als een soort samenvatting van de gebeurtenissen in de anime. Toch duurt het niet lang voordat er iets aan je begint te knagen. Er zijn vier elementen waardoor de anime in eerste instantie goed ontvangen en populair werd: het Walking Dead-achtig tergende gevoel dat er elk moment een personage gruwelijk kon sterven, het uitbeelden van de gemeenschap die ontstaat tussen spelers in een goede MMO, typische eigenschappen van MMO’s die worden gebruikt als plotelementen en tenslotte de psychologische impact van escapisme in zo’n virtuele wereld. Op een paar kleine snufjes na, zijn al deze elementen afwezig in de gameversie van Sword Art Online.


Simulatie-MMO
In plaats van permadeath wordt er steeds benadrukt dat we eindelijk de wereld veilig kunnen verkennen. In eerste instantie is het een soort toffe vakantie voor de personages die je kent uit de serie, maar al gauw merk je dat daardoor elke vorm van spanning verdwenen is. Daarnaast is Hollow Realization een soort simulatie-MMO in de zin dat het doet alsof het een MMO is, maar gewoon een singleplayer game is. Het nabootsen van een daadwerkelijke online game via vele NPC’s en de vele Visual Novel-achtige gesprekken met bekende personages. Jammer genoeg wordt het al snel een voorspelbaar haremspel, waarbij het complimentjes regent tussen Kirito en allerlei aantrekkelijke virtuele vrouwen. Het hoofdverhaal heeft nog wel een leuk element met een personage dat verkeerd geprogrammeerd zou zijn, maar wordt helaas met een slakkengangetje verteld. Je zit al gauw een uur of langer vast in een reeks van automatische gesprekken, voordat je weer een keer mag rondlopen of saven. Daarnaast wordt het supertoffe traumatische aspect van Sword Art Online niet echt mooi benut.


Complexiteit ≠ Diepgang
Wat is er dan wel te vinden in Hollow Realization? Het goede nieuws is dat de game op grafisch front flink verbeterd is ten opzichte van de voorgangers op andere PlayStations. Het lijkt erop dat men eindelijk vanaf het begin heeft ontwikkeld voor de PS4. In plaats van een kale omgeving die rechtstreeks van een PSP geport lijkt te zijn, is de wereld gevuld met struikjes, riviertjes en de nodige details om de natuurlijke omgevingen en kastelen wat levendiger te maken. Loop je rond in de nieuwe Town of Beginnings, dan vind je ook honderden NPC’s die je allemaal kunt aanspreken. De levendige wereld, gevulde menu’s en gesimuleerde medespelers geven je heel eventjes het idee dat je in een echte MMO zit. Hollow Realization zit ook barstensvol content, je bent met dit avontuur zo’n veertig tot honderd uur zoet afhankelijk van je neiging om sidequests te doen. Toch is dit allemaal een gevalletje van kwantiteit boven kwaliteit. Voor je het weet stroomt je inbox vol met nutteloze mailtjes van vreemdelingen. Spreek je een van de driehonderd NPC’s aan, dan begint het als een echt gesprek, maar eindigt het als een letterlijk inhoudsloze discussie. Vaak is het namelijk een woordbubbel met iets als “there was this thing...” met een korte pauze en een wolkje van emoticons en voilà, dat was de discussie. De daadwerkelijke gespreksstof moet je er zelf maar bij verzinnen.


Grindsysteem
Je kunt de dik driehonderd NPC’s ook allemaal uitnodigen in je party (niet tegelijk) om met hen het speelveld te bestormen en monsters lens te slaan. Naast de welbekende buttonbashcombo’s kan je ook spelen met een menuutje vol speciale krachten, kan je je party bevelen geven en zelfs complimentjes. Deze geven hun skills een extra boost. Net als in de anime kan je ook losgaan op een vijand en snel wisselen met teammaten, om een lange combo aan elkaar te rijgen, waardoor het monster geen kans krijgt om te herstellen. Helaas merk je al gauw dat de monsters en teammaten qua AI weinig om het lijf hebben en dat je al snel uren staat te grinden tegen dommige monsters. Het is dan ook onnodig dat de skilltrees en menu’s enorm uitgebreid zijn met allerlei vaag uitgelegde statistieken. Zelfs met de vele tutorials is het soms erg vaag waar je moet zijn of hoe een bepaald systeem werkt. Er wordt ook niet genoeg motivatie opgewekt om dat allemaal te proberen te bevatten, niet voor het simpele vecht- en grindwerk dat je vindt in de grootse velden en grotten.


Kirita’s zware stem
Dat de grootte van de game soms te ambitieus is, merk je ook in de ernstig vrije vertalingen van de Japanse gesprekken die soms nauwelijks kloppen. Maar vreemder nog is het uiterlijk van Kirito, welke je volledig kunt aanpassen maar nul invloed heeft op het spel. Besluit je namelijk om er Kirita van te maken en de beste man een geslachtsverandering te geven of een andere stem, dan merk je dit niet tijdens de cutscenes. Je wordt door andere personages nog steeds behandeld als een mannelijke normale Kirito, zelfs de stem blijft hetzelfde. Enkel als je rondloopt en vecht zie je ‘jouw’ Kirito of Kirita en krijg je de stem te horen die je hebt uitgekozen. Het is best stuitend wanneer je je probeert onder te dompelen in de wereld van Sword Art Online,  al helemaal wanneer je voor de volle fanservice gaat. Zo zijn er heuse ‘pillow talk’ momenten waarbij je samen op bed gaat liggen voor wat kleffe gesprekken. Hierbij kan je als meisje een NPC naar keuze oppakken en naar je bed dragen, maar zodra het gesprek start komt die brommende stem van Kirito weer de romantische sfeer verpesten.


Beste Sword Art Online-game ooit?
In zekere zin kan je zeggen dat Hollow Realization de beste Sword Art Online-game is tot nu toe. Er is duidelijk erg veel moeite door de ontwikkelaar gedaan om een uitgebreide MMO-simulatie neer te zetten. Bovendien zijn de graphics, fanservice en gevechten mooier en uitgebreider dan ooit. Hoe indrukwekkend dat ook mag zijn, mist deze offline-MMO alle elementen die het geweldig zouden maken. Online interactie wordt beperkt tot een aparte modus waarin je enkel kan grinden tegen hordes moeilijke monsters met wat andere menselijke spelers. Elk ander aspect, vrijwel de gehele game dus, is een singleplayer-MMO die doet alsof. Door alle online componenten eruit te halen en al het grinden te laten zitten, heb je eigenlijk alleen de nadelen van een MMO in een singleplayer game gestopt. Daarnaast is het veilige leven in Ainground bij lange na niet zo interessant als het dodelijke escapisme in het originele Aincrad. Hollow Realization is dus alleen een aanrader voor pure fans. Je kan ontdekken hoe het is om in de omgevingen van de eerste afleveringen rond te dwalen en vanaf level één te groeien als personage. Je kunt zien hoe het met de personages zou gaan als ze met elkaar door konden gamen na de conclusie van het eerste seizoen, in een veilige wereld met vele romantische gesprekken en dates. Maar eigenlijk verdient deze serie een veel betere game. Misschien dat PS VR er ooit nog een fantastische ervaring van kan maken, tot die tijd is de gameversie van Sword Art Online nog een beetje een slappe imitatie.

Deze review is geschreven door Martijn Hamerling.

 

Oordeel Sword Art Online: Hollow Realization (PS4)

  • Graphics 75
  • Gameplay 70
  • Originality 70
  • Sound 60
  • Replay 50
  • Eindcijfer 65

Aantal keer bekeken: 8957 

Laagste 3 prijzen voor Sword Art Online: Hollow Realization (PS4)

25.49 30.88 3
Winkel Cijfer Levertijd Prijs Porto Totaal
Nedgame.nl 9.8
€  22.00€ 3.49   € 25.49
Bol.com Partner 8.5
€  29.95€ 0.00   € 29.95
Gameshop Twente 8
€  25.00€ 5.88   € 30.88

Meer prijzen 

Laatste reacties

avatar van Klaudkil
Klaudkil ( 290   2) 22-11-2016 23:53
Beste jrpg op de ps4! Wat een gigantische toffe game is dit.
Niet eens met de review.
avatar van Gizmo
Gizmo ( 159 ) 23-11-2016 08:32
Lijkt me best een leuke game, maar max 20 euro.
avatar van Xsana
Xsana ( 274 ) 23-11-2016 09:06
zijn er ook mensen die deze game op de Vita gespeeld hebben. Ik vroeg me namelijk af hoe deze game op de Vita performd
avatar van BenoitRen
BenoitRen ( 2547   2) 23-11-2016 12:24
Naar het schijnt heeft de PS Vitaversie serieuze problemen met de frame rate. Spel zou ook al verschillende patches hebben gekregen op beide platformen om de performantie te verbeteren en andere fouten weg te werken.

Ben het niet eens dat een spel niet mooi kan zijn als het niet in het begin voor de PS4 is ontwikkeld. Hollow Fragment was een port van een PSP-game, en Lost Song was gewoon een mager spel.

Na het debakel van Hollow Fragment gaan ze me in ieder geval niet meer liggen hebben.
avatar van BowlofBlood
BowlofBlood ( 203 ) 23-11-2016 15:36
Het gevoel van een MMO hebben ze beter gebracht, maar het heeft ook vrijheid weggenomen. Zo kan je niet echt vrij verkennen zonder dat je bijvoorbeeld eerst terug moet naar de Town of Beginnings om meer dialogue te exhausten voor het verhaal.

Online is ook niet echt leuk, allemaal dingetjes die gewoon minder waren dan Lost Song. Lost Song was op vele punten beter dan Hollow Realization.
avatar van Yi-Long
Yi-Long ( 5341   20) 23-11-2016 16:12
Vergeet ook niet dat ze de game post-launch nog even gecensureerd hebben...
avatar van Rainyrainy
Rainyrainy ( 20 ) 23-11-2016 16:27
Het is een leuke game op zich, alleen moet je wel tegen wat grinden kunnen. Het is in principe het beste van Lost Song en Hollow Fragment zonder de quest interface van LS. Deze quests zijn ietwat mehh en minder uitdagend. Ook qua trophies is het zo dat je je "harem" qua affinity moet maxen - wat best nog wel een hele kluif is en al snel langdradig wordt.
avatar van BlaBlaBla
BlaBlaBla ( 555 ) 23-11-2016 18:25
Voor de SAO fan.
Ben je dat niet, dan zijn/komen er betere JRPGs uit.

Ik heb de Collector Edition btw.
Het is een leuke game, maar het mist de diepgang qua verhaal van de meeste andere JRPGs.
Harem vind ik trouwens altijd het irritantste van de games.
Helemaal niet zo aanwezig in de novels/anime/manga.

Leuk voor tussendoor, dat wel.
avatar van BenoitRen
BenoitRen ( 2547   2) 23-11-2016 19:58
Quote:
Harem vind ik trouwens altijd het irritantste van de games.
Helemaal niet zo aanwezig in de novels/anime/manga.
Volledig mee eens. Kirito is virtueel getrouwd met Asuna, maar toch moeten ze dating events erin steken voor zoveel mogelijk fan service. De producer was er zelfs trots op...

Verkeerde prioriteiten.