Een nieuwe console
Het verhaal begint in ieder geval al lekker absurd. Bad Man, de vader van een meisje dat Travis eerder heeft omgebracht, heeft Travis opgespoord en zint op wraak. Net voordat hij het hoofd van Travis tot moes zal slaan met een honkbal worden beide figuren in een mysterieuze game console gezogen, de Death Drive MK-II. De enige manier om te ontsnappen is door het verslaan van de zes verschillende spellen die zich in de Death Drive MK-II bevinden.
Van alles en nog wat
Travis Strikes Again lijkt hier uniek te zijn. Ja, er zijn zes verschillende spellen met allemaal een andere naam, maar de veranderingen in de gameplay zijn echter minimaal te noemen. Het draait voornamelijk om de nogal repetitieve hack-and-slash gameplay. Travis heeft een lichte en zware aanval en hij kan ontwijken en springen. Het is ook mogelijk om in co-op te spelen, de tweede speler speelt dan Bad Man. Deze heeft exact dezelfde aanvallen als Travis. Tijdens het spelen van de verschillende levels vind je chips met daarop vaardigheden die Travis kan gebruiken. Dit zorgt voor de broodnodige variatie in de gevechten en met de juiste combinatie van chips kun je ook sterke aanvallen maken die vijanden in een of twee keer doodmaken. Ondanks de variatie zorgt dit er niet voor dat het neermaaien van hordes vijanden in het volgende ‘spel’ leuker wordt.
Om een voorbeeld te geven van de minimale variaties in de gameplay: Een van de spellen heet ‘Life and Destroy’. Dit voegt puzzelelementen toe aan de gameplay. Je moet straten van een dorp aanpassen zodat je bij een huis kunt komen. Eenmaal binnen in het huis zul je alle kamers moeten ontdoen van de vijanden. Als er genoeg variatie was geweest in de vijanden, dan was dit misschien nog niet zo erg. Helaas is dat ook niet het geval; je bent veelal dezelfde vijanden aan het doden. Om het wat moeilijker te maken zijn er meer vijanden of heb je minder ruimte om te bewegen. De Beam Katana van Travis moet namelijk ook opgeladen worden. Dit doe je door de linkerstick in te drukken en met de rechterstick te draaien. In kleine ruimtes kan dit ervoor zorgen dat je net niet genoeg tijd hebt en daardoor dus extra schade krijgt. In een ander ‘spel’ genaamd Golden Dragon GP scheurt Travis op een motor, maar tussendoor moet je ook weer op zoek naar onderdelen voor je motor, wat weer betekent dat je meer vijanden moet verslaan.
Humoristische humor
De humor van Suda51 zit wel overal in het spel verwerkt. Om een nieuw spel in de Death Drive te krijgen moet je op zoek naar de volgende Death Ball. Iedere Death Ball bevat een nieuw spel. Deze zoektocht wordt verteld door middel van zwart/groene dialogen. Deze dialogen zijn soms grappig, maar kunnen ook zo absurdistisch zijn dat ik soms de draad van het verhaal compleet kwijt was. Het spel neemt zichzelf niet te serieus en is zich ook erg bewust van bepaalde veel voorkomende spelmechanieken. Om een voorbeeld te noemen: tijdens een baasgevecht zegt Travis halverwege het gevecht: Kom maar op met die tweede vorm! Al wetende dat dit eraan zit te komen. Of een ander voorbeeld: In het begin zegt vertelt een personage Travis dat het tegenwoordig zo lang duurt voordat je vrij wordt gelaten in een spel. Vervolgens duurt het nogal lang voordat je eindelijk los kunt gaan met Travis. Dit kun je of grappig vinden of irritant, ik kon er zelf wel om lachen. Travis Strikes Again zit vol met dit soort situaties.
De garderobe van Travis
Tussen de verschillende spellen door bevindt Travis zich samen met Bad Man op een kampeerplaats. Hier kun je nieuwe T-shirts kopen voor Travis van verschillende indie games. Van Nuclear Throne tot Dead Cells er is een groot assortiment van indie spellen vertegenwoordigd. Het is dan wel weer jammer dat je de T-shirts tijdens het spelen amper ziet, omdat je vaak van bovenaf kijkt.
Op de kampeerplaats kun je ook de door Suda51 geschreven ramen reviews lezen. In ieder spel dat je met Travis speelt zitten verschillende ramen tentjes, en als je daar eet komt de review op je computer binnen. Deze reviews zijn grappig om te lezen, maar je kunt het natuurlijk compleet negeren. De keuze is aan jou.
Conclusie
Uiteindelijk ben je zo’n 8 tot 10 uur zoet met het absurde avontuur van Travis en veel langer moet het ook niet duren. Het constant bevechten van dezelfde vijanden begint snel repetitief te voelen. Suda51 liet je denken dat je zes verschillende spellen kon spelen, maar het zijn kleine twists in de gameplay die eigenlijk de repetitieve gevechten moeten verbloemen. De humor van Suda51 zit er goed in verwerkt maar zal zeker niet voor iedereen zijn en zorgt er niet voor dat Travis Strikes Again stijgt tot grotere hoogte.
Deze review is geschreven door Pascal Jongsma.
Oordeel Travis Strikes Again: No More Heroes (Switch)
- Graphics
65 - Gameplay 60
- Originality
70 - Sound 60
- Replay 60
- Eindcijfer 63
9.8
6138 
18)
26-01-2019 02:18
