Hyrule Warriors: Age of Imprisonment is de opvolger van het in 2020 uitgekomen Age of Calamity. Deze nieuwste telg in het musou-genre bouwt rustig verder op het fundament dat door de voorganger is neergezet. Verwacht dus geen radicale veranderingen; ook hier wordt er vooral veel gehakt en gesneden via simpele, maar steeds langer wordende combo’s. Vijanden laten zich als vee naar de slachtbank leiden, tenzij ze het goede fortuin hebben over een naam en levensbalk te beschikken. Het is een simpel en bij tijden repetitief concept, maar de power fantasy die het spelers laat ervaren is niet zonder reden al decennia geliefd.
De grote kracht van Age of Imprisonment is, net als bij Age of Calamity, dat het zo overtuigend de audiovisuele identiteit van de recente The Legend of Zelda-spellen kopieert. Met name Breath of the Wild heeft een tijdloze stijl neergezet. Elke kans om verder in die wereld rond te kunnen dwalen is welkom. Age of Imprisonment is als het ware een begeleidend stuk bij Tears of the Kingdom. Lichte spoilers van het begin van die laatste game: in Age of Imprisonment zien we wat Zelda beleeft nadat ze terug in de tijd is gezapt na het ontwaken van Ganondorf.
Op zichzelf is dat verhaal niet bepaald aardverschuivend. Het is voornamelijk een aaneenschakeling van veldslagen die door houterige dialogen aan elkaar gelijmd worden. Maar aangezien de verhaalvertelling in Tears of the Kingdom nogal spaarzaam was, is deze game voor de verstokte Zelda-fan toch een schatkamer aan lore. Ik moet toegeven dat de wereld van TotK iets meer tot leven is gekomen nu ik eindelijk wat meer tijd heb kunnen doorbrengen met bijvoorbeeld Rauru en Mineru, ook al zijn ze hier niet voorzien van volwaardige persoonlijkheden. Zeggen dat soort namen je niks? Dan kun je de tussenfilmpjes eigenlijk prima doorspoelen.
Hoewel Age of Imprisonment een erg veilige sequel is, voegt het toch een aantal noemenswaardige nieuwigheden toe. Zo zijn de missies waarin je een langzame Divine Beast bestuurt vervangen door Star Fox-achtige scenario’s waarin je een heuse shoot ‘em up speelt. Dit is verrassend goed uitgevoerd en bovendien een leuke afwisseling tussen al het hakken door. De meest ingrijpende toevoeging zijn de Unique Skills. Dit zijn vaardigheden die je uit kunt voeren door met de R-knop een aantal snelkoppelingen op te roepen, maar er zit wel een aardige cooldown op. Unique Skills zijn met name effectief tegen sterkere vijanden zoals bazen. Deze vijanden voeren eens in de zoveel tijd een aanval uit waarbij ze rood gloeien. Houden ze bij die aanval bijvoorbeeld een schild voor zich, dan zal de Unique Skill met een schildicoontje ze onderbreken en vatbaar maken voor een tegenaanval. Tijdens de campagne van Age of Imprisonment ontgrendel je steeds meer van dit soort Unique Skills, waarbij met name de Sages een aantal erg leuke aanvallen tot hun beschikking krijgen. Het zorgt ervoor dat je tussen het hersenloze hakken door ook een beetje moet letten op wat een vijand doet. Daarmee geeft dit het vechten een iets tactischere inslag. Met de nadruk op ‘iets’.
Andere leuke nieuwtjes die wat minder ingrijpend zijn, zijn de Sync Attack en Zonai Devices. Die eerste is afhankelijk van een Sync Gauge, die langzaam opbouwt wanneer je in nabijheid van een bevriende held vecht. Als je balkje vol is kun je met een dichtbij staande maat een aanval uitvoeren die verschilt per combinatie van twee helden. Dit zijn vaak erg toffe animaties en zelfs na twintig uur spelen ontdekte ik nog nieuwe combinaties. Als laatste wil ik de Zonai Devices vermelden. Deze konden natuurlijk niet ontbreken in een spin-off van Tears of the Kingdom. Met een druk op de D-pad roep je een horizontale lijst aan voorwerpen op. Denk hierbij aan bommen, ventilatoren en vuur- of ijsspuwers. Sommige personages kunnen zelfs speciale aanvallen uitvoeren door via dit menu monsterdelen te fuseren aan hun wapens. Een goed voorbeeld van hoe Age of Imprisonment het gevoel van TotK op een passende manier overbrengt.
Verder zal liefhebbers van Age of Calamity het spelverloop erg bekend voorkomen. Ontwerpen van levels verschillen niet wezenlijk en ook hier ben je vooral (korte) missies aan het aflopen om zo de grondstoffen te verzamelen om meer of minder interessante upgrades vrij te spelen. Het is een beproefd en absoluut niet vernieuwend recept, maar daarom niet minder verslavend. Die nieuwe upgrade wil je tenslotte wel even testen in een andere korte missie. Maar daarna kun je misschien weer een nieuwe beweging aan een combo toevoegen. Wil je die dan ook niet even proberen?
Stiekem is de fijnste verandering simpelweg dat dit een Switch 2-game is. Dat betekent dat Age of Imprisonment niet vastzit aan de ontzettend lage resolutie en framerate van zijn voorganger. In handheld lijkt de resolutie 1080p te zijn en dat ziet er op het kleurrijke scherm fantastisch uit. Op een tv worden de tekortkomingen iets uitvergroot, waardoor je ziet dat textures niet altijd hoogwaardig zijn en levels hier en daar wel erg leeg ogen. Ook wordt er geen gebruikgemaakt van een vorm van anti-aliasing, wat resulteert in wat kartelige randjes. Het écht grote voordeel van de Switch 2 is dat deze game nu in de meeste scenario’s 60 frames per seconde presenteert, in plaats van de nogal variabele 20 tot 30 van de voorganger. Vooruit, bepaalde speciale aanvallen kunnen weleens een dipje veroorzaken, maar over het algemeen blijft de presentatie soepel, waardoor de spectaculaire animaties veel beter tot hun recht komen.
Conclusie
Met Hyrule Warriors: Age of Imprisonment weet je precies wat je in huis haalt: een op Tears of the Kingdom geïnspireerde Warriors-game die het karwei van Age of Calamity voortzet. De toevoegingen zijn leuk, maar veranderen de kern van de game niet wezenlijk. Het spel profiteert wel maximaal van de nieuwe hardware, waardoor het zich toch zeer positief onderscheidt van de voorganger. Ondanks de simpele en na verloop van tijd ietwat repetitieve gameplay is dit een verslavende en onderhoudende game. Age of Imprisonment is comfort food in spelvorm.
9.2
5.6
7.5
314 )
04-11-2025 17:04
1)
04-11-2025 17:52
