Het spel bevat vier verschillende spelopties. Allereerst kan je kan kiezen voor Quick Play, waar je snel jouw favoriete discipline kan spelen. In totaal kan je kiezen uit veertien disciplines zoals bijvoorbeeld boksen, paardrijden of golfen. Met een druk op de knop schakel je naar de ‘Plus Events’. Dit zijn dezelfde disciplines, maar dan met een leuke twist. Zo wordt de tafeltennistafel bijvoorbeeld verdeeld in zes vlakken wanneer je hier voor ‘Plus Events’ kiest. Iedere keer als je de bal in een van de vakken slaat, wordt er een punt bij opgeteld in dat vak. Op het moment dat de tegenstander de bal niet terugslaat nadat de bal in een vak stuit met veel punten, kan je dus in een keer met 20-0 voor staan. Andersom kan je natuurlijk ook opeens flink achter komen te staan; dit zorgt bij elke minigame voor een leuk extra spelelement en is mijn ogen prima gevonden.
Mii gaat voor goud
De losse minigames zijn (vaak, maar niet altijd) leuk, het draait echter allemaal om de ‘Road to Rio’ van jouw Mii-personage. Je loopt als beginnend topatleet door Rio de Janeiro en je raakt in gesprek met een voorbijganger. Je vertelt hem dat je graag mee wilt doen aan de Olympische Spelen, en op dat moment lopen ‘toevallig’ de scouts van Mario en Sonic langs. Het is tijd om te kiezen of je je bij de sportschool van Mario of Sonic aan gaat sluiten. Ik verkoos Team Sonics snelheid boven de sprongkracht van Team Mario. Dit betekende tegelijkertijd ook dat ik mocht strijden tegen de vrienden van Mario.
Tijdens zeven virtuele dagen ga je vervolgens proberen je Mii Olympisch Kampioen te maken in verschillende disciplines. Voordat je mee mag doen aan de kampioenswedstrijden is het slim om eerst even te trainen. Door te trainen verdien je namelijk Training Points (TP) en fruit. Met TP level je je Mii, waardoor je betere kleding en hoedjes kunt dragen die op hun beurt weer je snelheid, kracht, vaardigheden en uithoudingsvermogen positief beïnvloeden. Deze kleding en hoedjes koop je met het fruit dat je verdient met goede resultaten uit de trainingen. Een dergelijk progressiesysteem zorgt ervoor dat het redelijk lang leuk blijft om te blijven trainen. Je bent letterlijk aan het passen en meten om de juiste kleding te dragen. Als je nog op een te laag level zit, kan je namelijk lang niet alle kleding dragen. Ik werd er elke keer oprecht blij van als ik een level omhoog ging, omdat dit betekende dat ik weer mocht shoppen en dat maakt in dit geval zelfs een man gelukkig. Het gaat allemaal niet heel erg diep, maar het is zeker een goed gekozen spelelement.
Tijdens het lopen naar plekken waar je kan trainen, sprint je door verschillende Braziliaanse ministeden die je vanuit een top-down perspectief ziet. Daarbij zijn op verschillende plekken schatkisten met kleding en fruit verstopt. Ook kan je karakters ontgrendelen door ze te verslaan in de eerdergenoemde ‘Plus Events’. Hoewel het redelijk verslavend is om alle geheimen te zoeken en de karakters te ontgrendelen, voelen de steden helaas wel wat kaal aan omdat er vrijwel niets beweegt. De vrolijk opzwepende carnavalsmuziek maakt daarentegen erg veel goed.
Miinigames
Na een uur of acht heb je je waarschijnlijk wel opgewerkt naar Olympisch Kampioen in Rio de Janeiro. Hierna kan het leuk zijn om je topscores te verbeteren in de Quick Play modus. Wil je dit echter doen voordat je het verhaal hebt uitgespeeld, dan kom je bedrogen uit. Ik vind het namelijk een vreemde keuze dat niet alle minigames direct toegankelijk zijn in de Quick Play modus. De grootste sporten zitten er natuurlijk wel direct in, maar een aantal kleinere sporten, zoals baanwielrennen, zijn in eerste instantie alleen ondergebracht in de ‘Road to Rio’.
Als we kijken naar de kwaliteit van de minigames kan ik concluderen dat 85 procent dik in orde is. Vooral het boogschieten is zowel leuk als uitdagend. Door de R-knop ingedrukt te houden span je je boog, vervolgens heb je vijf seconden om met behulp van de Motion Controls van de Nintendo 3DS te richten. Als extra hindernis moet je ook nog rekening houden met de wind. Ik moest de boogschietwedstrijd dan wel vier keer overnieuw doen, maar omdat het zo leuk was vond ik dat helemaal niet erg. Synchroonzwemmen zorgde daarentegen voor een flink kloppende ader op mijn voorhoofd. Hierbij maak je uitsluitend gebruik van dezelfde Motion Controls, die deze keer echter totaal niet uit de verf komen. Zo werd dit al snel een extra vervelend moment, juist omdat dit veel van mijn eerder opgedane speelplezier in een klap teniet deed.
Verder zullen degenen die in het verleden al een spel uit deze serie hebben gespeeld, waarschijnlijk veel kopieerwerk tegenkomen. Sommige minigames zijn zelfs bijna één op één gekopieerd uit de vorige versies. Aan de ene kant is dit nog wel te begrijpen, want hoe ga je een element als speerwerpen volledig opnieuw opbouwen zodat het totaal anders aanvoelt? Aan de andere kant is het kopiëren van content een punt van kritiek dat Nintendo vaker voor zijn kiezen krijgt. Je kan je daarom ook afvragen of een game als Mario & Sonic op de Olympische Spelen bij elk toernooi opnieuw uitgebracht moet worden.
Miinipuntjes van vernieuwing
Nintendo probeert nog wel nieuwe dingen toe te voegen zoals ‘Pocket Marathon’. Dit is een soort stappenteller waarmee je uitgedaagd wordt om je eigen marathon te lopen. Hoe meer stappen je zet op een dag terwijl je je Nintendo 3DS met je meedraagt, hoe meer fruit en extra items je ontgrendelt.
Daarnaast kan je met Amiibo superkrachten ontgrendelen voor je Mario of Sonic outfit. Dit is een leuke toevoeging, maar in mijn ogen valt er nog veel meer uit te halen; het blijft namelijk bij deze twee Amiibo. Het leek mij bijvoorbeeld erg tof wanneer ik met mijn Pit Amiibo een speciale pijl had kunnen ontgrendelen tijdens het boogschieten. Ook zou het leuk zijn geweest als mijn Greninja Amiibo een speciale vaardigheid bij waterpolo zou ontgrendelen. En zo zijn er natuurlijk nog veel meer voorbeelden te noemen.
Tot slot is er ook nog een versus modus toegevoegd, maar ook deze is uiteindelijk weer wat teleurstellend te noemen. Je kan namelijk alleen maar lokaal tegen elkaar spelen, er zit namelijk geen online multiplayer modus in het spel verwerkt.
Conclusie
Mario & Sonic op de Olympische Spelen Rio 2016 is op de meeste momenten een erg leuk spelletje. Als je niet al te veel diepgang verwacht, is het een game die je prima onderweg in de metro op kan pakken. Toch moet Nintendo zich afvragen of het echt nodig is om bij elk Olympische toernooi een nieuwe game uit te brengen. De meeste minigames zijn erg leuk, maar als je een van de vorige delen al hebt gespeeld zal je het nodige kopieerwerk tegenkomen. Nintendo probeert te vernieuwen door de Pocket Marathon, ondersteuning van Amiibo en het toevoegen van een versus modus, maar deze zijn eigenlijk stuk voor stuk net niet ver genoeg uitgewerkt. Het vervangen van de oude Story Mode door de ‘Road to Rio’, waar je in top-down view door Braziliaanse steden loopt, is daarentegen een uitstekende vondst. Het bijbehorende levelsysteem voor jouw Mii-personage zorgt er tevens voor dat er een goede balans zit tussen het upgraden van je personage en het spelen van minigames. Al met al zijn er voor Mario & Sonic op de Olympische Spelen Rio 2016 dan ook genoeg positieve punten te vinden om de game met een (krappe, dat wel …) voldoende te beoordelen.
Deze review is geschreven door Rick van der Linden.
Oordeel Mario & Sonic op de Olympische Spelen: Rio 2016 (3DS)
- Graphics
70 - Gameplay 70
- Originality
40 - Sound 80
- Replay
65 - Eindcijfer 65
18338 
1)
14-04-2016 01:07
