De Devil May Cry serie heeft met de jaren een nogal bijzonder verloop gehad qua verhaallijnen. Van het origineel naar deel twee en dan vervolgens weer een prequel bij het derde deel. Met deel vier introduceerde Capcom Nero als hoofdpersoon naast de terugkerende Dante. Maar na dat vierde deel besloot Capcom om de serie te laten herstarten door een Westerse studio. Ondanks dat die reboot degelijk verkocht, is het nu weer tijd voor een vervolg op het vierde deel. Nero doet dienst als een mobiele kant van Dante zijn Devil May Cry bedrijf en rijdt bij de start van de game al zwaardvechtend en schietend vele demonen tegemoet. Een enorm sterke demoon genaamd Urizen heeft namelijk de macht gegrepen in de onderwereld en is nu ook op aarde een ravage aan het aanrichten. Wie deze Urizen precies is, wat de voorgeschiedenis is van de mysterieuze V en hoe alle elementen en personages van de serie precies samenkomen, is vooral iets wat je zelf moet ervaren. Maar het is vanaf het begin van de game al duidelijk dat fans van de serie bepaalde plotwendingen wel kunnen voorspellen.
Het neemt niet weg dat je langzaam maar zeker tijdens het verhaal met de verschillende gameplay-elementen kennismaakt. Nero en Dante spelen in grote lijnen nog zoals ze dat in het vierde deel deden. Hoewel Nero nu geen Devil Bringer arm meer heeft, krijgt hij al snel de beschikking over zogenaamde Devil Breakers. Dit zijn verwisselbare armen die qua functionaliteit enorm uiteen lopen. Zo zijn er armen die je in staat stellen om grote demonen op te pakken en weg te werpen, is er een arm die de tijd kan vertragen en heb je een arm waarmee je Nero zijn Blue Rose pistool extra kunt opladen. Zo heeft de basisgame acht verschillende Devil Breakers die je kunt verzamelen. De Deluxe Edition biedt daarnaast nog vier andere armen die best geinig zijn, maar niet vereist zijn om de game te kunnen voltooien. Devil May Cry 5 biedt je namelijk per personage een enorm aanbod aan aanvallen en technieken om het spel te doorlopen.
Vooral V vereist een compleet andere aanpak omdat hij gebruikmaakt van een drietal familiars. Deze wezens komen in drie vormen: een vogel genaamd Griffon, een panter genaamd Shadow en een groter monster genaamd Nightmare. Elk van deze wezens kun je opdrachten geven om je vijanden aan te vallen. V speelt compleet anders dan Dante en Nero omdat hij zelf slechts de genadeklap aan tegenstanders kan toebrengen. Zijn minions kun je combineren met je Devil-trigger om een nog uitgebreider aanbod van aanvallen in te zetten. Door over het strijdtoneel te verplaatsen en op de juiste momenten dichterbij te komen voor een beslissende aanval speelt V een stuk tactischer. Dante en Nero zijn wat dat betreft een stuk meer gericht op close-combat.
Door het combineren van je verschillende wapens kun je tegenstanders met gemak alle hoeken van het strijdtoneel laten zien. Vooral op de standaard moeilijkheidsgraad valt de uitdaging behoorlijk mee. Elke dag dat je het spel speelt en even inlogt krijg je daarnaast een gouden orb die je bij wijze van spreken een extra leven geeft en al je levensenergie en devil trigger herstelt. Maar na het voltooien van het verhaal had ik nog een dikke twintig van zulke orbs op voorraad. Het spel heeft dus meer dan genoeg items in de levels verborgen.
Op het gebied van de presentatie kan ik niet anders dan zeggen dat Devil May Cry 5 een van de mooiere games van dit moment is. Dat is te danken aan het feit dat Capcom de RE engine van Resident Evil weer heeft gebruikt. De karaktermodellen zijn supergedetailleerd en de wereld om je heen komt vooral in de eerste helft van de game indrukwekkend tot leven. De latere hoofdstukken zijn naar mijn mening wel iets minder interessant, omdat je dan vooral in grotten en duivelse omgevingen rondrent. Op het gebied van muziek weet Devil May Cry 5 goed de toon te zetten. Opzwepende beats zorgen ervoor dat de gevechten energiek tot leven komen. De voice-acting is zoals gewoonlijk weer lekker corny, met alle stoere praatjes en oneliners die je van een actiegame mag verwachten.
Na het voltooien van het verhaal krijg je toegang tot meerdere extra moeilijkheidsgraden. Maar dat is heel gebruikelijk bij de Devil May Cry-serie. Qua herspeelbaarheid valt er genoeg te doen, aangezien je elk hoofdstuk een rating kunt verdienen die je extra rode orbs en upgrades opleveren. Binnen meerdere hoofdstukken kun je ook nog Secret Missions vinden. Door namelijk goed in de omgeving rond te kijken zie je soms hiërogliefen, die je op de juiste manier moet positioneren zodat er een portaal opent waarin je mini-missies moet voltooien. Soms moet je daarin binnen een tijdslimiet alle tegenstanders doden, terwijl je bij andere missies rode orbs moet verzamelen. Heb je de opdracht voltooid? Dan krijg je vaak een item dat je levensenergie of devil trigger vergroot.
Conclusie
Al met al is Devil May Cry 5 een terugkeer naar de beste momenten uit de serie. Devil May Cry 3 was tot dit deel echt mijn favoriet in de serie, maar nu kan ik weinig anders dan de conclusie trekken dat Devil May Cry 5 dankzij de indrukwekkende graphics, snelle actie en het toffe verhaal de nieuwe standaard van de serie is geworden. De game neemt zichzelf qua toon misschien niet altijd even serieus, maar binnen het genre moeten alle andere ontwikkelaars deze serie op het gebied van content, gameplay en presentatie absoluut serieus nemen. Een dikke aanrader voor fans van de reeks en nieuwkomers.
Deze review is geschreven door Gerard Olsder.
Oordeel Devil May Cry 5 (PS4)
- Graphics
95 - Gameplay 95
- Originality
85 - Sound 90
- Replay 85
- Eindcijfer 90
1811 
2)
16-03-2019 13:19
