Spoiler alert
Life is Strange is een serie waarbij het verhaal voorop staat. Ieder deel bestaat uit een x-aantal ‘afleveringen’ die als een soort tv-serie gespreid over een bepaalde tijd uitgebracht zijn. Aangezien het het tofst is om dit verhaal helemaal zelf mee te maken beperken we de spoilers zoveel mogelijk tot de eerste twee van de vijf afleveringen. Het spel staat op wat subtiele verwijzingen na volledig los van de eerste Life is Strange en Before the Storm, dus mocht je die games niet gespeeld hebben, dan kun je prima instappen in dit tweede deel.
De Wolf Brothers
In Life is Strange 2 ga je op pad met de Mexicaans-Amerikaanse ‘Wolf Brothers’ Sean en Daniel Diaz. Op een dag krijgt Daniel een conflict met de racistische buurjongen wat uit de hand loopt, waarna hun alleenstaande vader Esteban doodgeschoten wordt door een politieagent. Kort daarna komt de agent om door een mysterieuze explosie die afkomstig blijkt te zijn van Daniel, die telekinetische krachten bezit, maar deze niet onder controle heeft. Aangezien Sean nog niet oud genoeg is om voor Daniel te kunnen zorgen en de broers niet willen dat ze uit elkaar gehaald en in pleeggezinnen geplaatst worden, zit er niks anders op dan te vluchten. De jongens besluiten lopend van Seattle naar het Mexicaanse Puerto Lobos te reizen, waar hun vader een stuk land bezit. Als dat maar goed komt.
Een gevarieerd avontuur
Waar de eerste Life is Strange zich voornamelijk afspeelde op een handvol locaties waar je regelmatig terugkeerde, zoals een diner en een school, reis je in dit tweede deel dus heel Amerika af. Dit betekent dat iedere aflevering visueel een stuk interessanter blijft dan het eerste deel dat zich enkel afspeelde in het fictieve Arcadia Bay. Waar de eerste aflevering qua setting nog redelijk aanvoelt als de eerste Life is Strange en Before the Storm zie je al gauw bossen, sneeuw, de woestijn en nog veel meer plekken terug in Life is Strange 2, die stuk voor stuk nieuwe avonturen en personages met zich meebrengen. Een klein nadeel hiervan is dat er nooit echt een sterke support cast wordt opgebouwd, want de meeste figuren zie je slechts één aflevering of een gedeelte ervan voorbijkomen, waarna de voortvluchtige jongens hun pad snel weer moeten vervolgen.
De kracht van keuzes
Tijdens het spelen bestuur je Sean en maak je verschillende keuzes die impact hebben op de rest van het spel. Soms zijn het minimale keuzes zoals het kiezen tussen water en sinaasappelsap, maar al gauw kom je voor de beslissing te staan of je brood steelt voor je hongerige kleine broertje, of dat je hem een half verorberde rotte appel uit de afvalbak laat eten omdat je geen geld hebt. Je zou denken dat het stelen van het brood de logische keuze is, maar hiermee laat je Daniel zien dat stelen oké is, wat later in het avontuur weer gevolgen kan hebben. Vaak kun je ook kiezen om Daniel’s telekinetische krachten in te zetten voor bepaalde dingen om het overleven wat makkelijker te maken, maar ook dit is niet altijd het meest verstandige om te doen. In de tweede aflevering komen de broers oog in oog te staan met een levensgevaarlijke poema, waarna je Daniel kan commanderen om de poema aan te vallen en zo aan zijn bloeddorstige klauwen te ontsnappen, of om het heft in eigen handen te nemen met alle gevolgen van dien. Gebruikmaken van Daniel’s krachten is de meest logische keuze, maar je probeert hem ook te leren dat hij z’n krachten verborgen moet houden en zo min mogelijk mag gebruiken, in de hoop niet ontdekt te worden.
Zo zijn er door het hele spel heen meer dan vijftig ‘belangrijke’ keuzes die allemaal invloed hebben op de uitkomst van het avontuur. Soms lijkt het spel je echter een keuze te geven waar je zelf eigenlijk geen invloed op hebt. Zo wilde ik in mijn speelsessie in aflevering 2 niet naar de kerstmarkt omdat ik bang was om herkend te worden, maar uiteindelijk eindig je als het verhaal dat wil toch op de kerstmarkt. Deze schijnkeuzes kunnen best vervelend zijn, helemaal in een spel waarin je het gevoel moet hebben dat elke keuze er toe doet. Gelukkig komen deze schijnkeuzes in de latere afleveringen minder voor. Ook wil het wel eens voorkomen dat er gewoon geen goede keuze te maken valt. Life is Strange 2 is namelijk vooral een game over het maken van fouten en het omgaan met de consequenties ervan. In het eerste deel speelde je als Max Caulfield die de kracht had om de tijd terug te draaien, dus wanneer een keuze daar een consequentie had waar je het niet mee eens was kon je altijd kijken wat het alternatief was. Maar in deel 2 gaat dit niet. Dit zorgt ervoor dat keuzes veel zwaarder zijn om te maken en als je ‘verkeerd’ kiest of te lang wacht moet je maar op de blaren zitten. Ook heeft het verhaal hierdoor op momenten een veel grotere emotionele impact, omdat je écht niet meer terug kan. Gooi je je telefoon weg omdat je niet getraceerd wil worden, of bel je nog één laatste keer je beste vriendin met alle gevolgen van dien?
.jpg)
Volwassener verhaal
Al met al kent het spel vier verschillende eindes met meerdere variaties op die eindes, gebaseerd op de keuzes die je in de vijf afleveringen tellende game maakt. Hoewel hetgeen je op je avontuur beleeft dus vrijwel steeds hetzelfde zal zijn, zullen kleinere dingen elke speelsessie wijzigen. Denk hierbij dus aan het moraal van Daniel, maar ook de relatie met andere personages en zelfs dingen als gezondheid komen aan bod. Life is Strange 2 is een veel groter avontuur dan de eerste Life is Strange, maar met een kleinere voetafdruk. Tienerdrama en dingen als seksualiteit en drugs waar het eerste deel over ging spelen niet langer een rol, maar racisme, religie en politiek treden in dit tweede deel naar de voorgrond. En dat laat het spel een stuk volwassener aanvoelen dan het eerste deel, ook al speel je als twee kids van 16 en 9. Dat heeft ook gevolgen voor de personages, die in het avontuur dat enkele in-game maanden beslaat enorm groeien qua persoonlijkheid. Wanneer je na het spel uitgespeeld te hebben de eerste episode weer eens opstart zijn Sean en vooral Daniel echt veel kinderlijker en dat is vooral goed te merken in de stemmen, die heel onschuldig klinken. Als Amerikaan van Mexicaanse afkomst moeten leven in de wildernis van Trump’s Amerika doet echt iets met je als mens en dat wordt hier goed weerspiegeld.
Deze verandering is ook goed merkbaar in de soundtrack van dit tweede deel. Waar je in de voorgangers vooral hele fijne indierock te horen kreeg, is daar nu een breed scala aan andere muziek toegevoegd. Onder andere Gorillaz, Justice en zelfs Bloc Party vormen de soundtrack van Sean en Daniel’s avontuur. De stemacteurs van Life is Strange 2 zijn ontzettend goed gekozen, en vooral Sean en Daniel voelen erg realistisch aan. Ook bewegen de monden dit keer wel goed met wat er gezegd wordt, waardoor je veel beter in het verhaal gezogen wordt.
Soms een beetje slordig
Helaas is niet alles even goed aan Life is Strange 2. We hadden het eerder al over de schijnkeuzes, maar ook wordt er af en toe een makkelijke uitweg gekozen om een subverhaal af te sluiten, zodat het overkoepelende verhaal verder kan. Dit wil nog wel eens goedkoop aanvoelen. Ook hadden we af en toe een cutscene waarin een mond niet bewoog of er meerdere zinnen door elkaar werden gesproken door hetzelfde personage. Af en toe verscheen de ondertiteling niet in beeld en we hebben zelfs een keer een halve aflevering met een walkietalkie gelopen die horizontaal door de hand van Sean geclipt was en niet verdween. Een paar slordigheidsfoutjes dus, maar deze mogen de pret absoluut niet drukken.
Meerdere keren spelen
Life is Strange 2 is een prachtig avontuur geworden dat geen enkele liefhebber van ‘verhalende games’ mag missen. Doordat je zelf de keuzes maakt word je veel meer betrokken bij het verhaal dan bij bijvoorbeeld een tv-serie. De liefde en vriendschap tussen de twee broers is ontzettend goed neergezet, waardoor je steeds meer naar ze toe groeit en het des te harder binnenkomt wanneer er iets misgaat. Het spel trapt op je hart en verscheurt je ziel, maar dat is het dubbel en dwars waard om dit avontuur mee te mogen maken. Al met al ben je in een kleine vijftien uur door het verhaal heen, waarna je het spel rustig nog een keer door kunt spelen om alle keuzes anders te maken, waardoor het verhaal anders verloopt en je uiteindelijk een van de andere eindes te zien zult krijgen.
Wel moet even vermeld worden dat gamers die graag een fysiek exemplaar van hun games hebben een beetje bedrogen uitkomen met Life is Strange 2. Aflevering 5 staat namelijk niet op de disc, maar wordt digitaal meegeleverd als code. Wel staat The Awesome Adventures of Captain Spirit, een gratis te downloaden zijverhaal dat zich tijdens aflevering twee afspeelt (speel ‘m dus daarvoor!), op de disc, wat een leuke extra is.
Conclusie
Life is Strange 2 is niet geschikt voor tere zieltjes. Het verhaal is zwaar, indrukwekkend, op momenten hartverscheurend, maar vooral prachtig om mee te maken. Door de opzet van het spel als een soort tv-serie eindigt elke aflevering met een cliffhanger en wil je gelijk weten hoe het verder gaat. Vergeleken met z’n voorgangers is het vooral meer van hetzelfde, maar dan anders en dat siert de game ontzettend. Het geeft je zin om je somber te voelen en dat is een erg bijzondere prestatie. De game kent enkele technische mankementen die de pret echter absoluut niet drukken en Dontnod laat met Life is Strange 2 wederom zien dat zij heer en meester zijn in het ‘episodic graphic adventure’ genre.
Deze review is geschreven door Gert Jan Naber.
9.8
72 )
08-01-2020 00:24
12)
08-01-2020 01:00
.. Dus ik ga eerst die checken voordat ik deze ga aanschaffen. Goed om te horen dat het ook weer goed is. Had eerder wat kritiek gelezen.
